SLA

Stereolitografia (SLA) jest najpowszechniej stosowaną technologią szybkiego prototypowania.Może wytwarzać bardzo dokładne i szczegółowe części polimerowe.Był to pierwszy proces szybkiego prototypowania, wprowadzony w 1988 roku przez firmę 3D Systems, Inc., w oparciu o prace wynalazcy Charlesa Hulla.Wykorzystuje niskoenergetyczny, silnie skupiony laser UV do śledzenia kolejnych przekrojów poprzecznych trójwymiarowego obiektu w kadzi z ciekłym światłoczułym polimerem.Gdy laser śledzi warstwę, polimer zestala się, a nadmiarowe obszary pozostają w postaci płynnej.Po zakończeniu układania warstwy po powierzchni przesuwa się listwę wyrównującą w celu jej wygładzenia przed nałożeniem kolejnej warstwy.Platformę obniża się o odległość równą grubości warstwy (zwykle 0,003-0,002 cala), a na wcześniej ukończonych warstwach formowana jest kolejna warstwa.Ten proces śledzenia i wygładzania jest powtarzany aż do zakończenia kompilacji.Po zakończeniu część zostaje uniesiona nad kadź i opróżniona.Nadmiar polimeru należy wytrzeć lub spłukać z powierzchni.W wielu przypadkach ostateczne utwardzanie następuje poprzez umieszczenie części w piecu UV.Po ostatecznym utwardzeniu podpory są odcinane z części, a powierzchnie są polerowane, szlifowane lub wykańczane w inny sposób.